Siavash Ghomayshi Sarab

یکی هست که تمام دلخوشی هاش سرابیه که دائم دور میشه درختی که زمستون همیشه تو سرمایی که میپوسونه ریشه کسی که قسمتش از دار دنیا یه بهت ممتد از پشت شیشه مث شمعی که بی پروانه هرروز نه میسوزه نه از غم آب میشه هرزگاهی به یاد باغ رویاش گللای کاغذیش و آب میده لب ماه شبای بی سر انجام امیدش رو به فردا تاب میده یکی هست که تمام دلخوشی هاش سرابیه که دائم دور میشه درختی که زمستون همیشه تو سرمایی که میپوسونه ریشه کسی که قسمتش از دار دنیا یه بهت ممتد از پشت شیشه مث شمعی که بی پروانه هرروز نه میسوزه نه از غم آب میشه هرزگاهی به یاد باغ رویاش گللای کاغذیش و آب میده لب ماه شبای بی سر انجام امیدش رو به فردا تاب میده هرزگاهی به یاد باغ رویاش گللای کاغذیش و آب میده لب ماه شبای بی سر انجام امیدش رو به فردا تاب میده"